Cicha noc, święta noc!
Pokój niesie ludziom wszem,
a u żłobka Matka Święta
czuwa sama uśmiechnięta
nad Dzieciątka snem,
nad Dzieciątka snem.
Cicha noc, święta noc!
Pastuszkowie od swych trzód
biegną wielce zadziwieni
za anielskich głosem pieni,
gdzie się spełnił cud,
gdzie się spełnił cud.
Cicha noc, święta noc!
Narodzony Boży Syn,
Pan wielkiego majestatu
niesie dziś całemu światu
odkupienie win,
odkupienie win.
- (dodatkowa zwrotka)
Cicha noc, święta noc,
jakiż w tobie dzisiaj cud,
w Betlejem dziecina święta
wznosi w górę swe rączęta
błogosławi lud,
błogosławi lud.
Wśród nocnej ciszy
1. Wśród nocnej ciszy głos się rozchodzi:
Wstańcie, pasterze, Bóg się nam rodzi!
Czym prędzej się wybierajcie,
Do Betlejem pośpieszajcie
Przywitać Pana.
2. Poszli, znaleźli Dzieciątko w żłobie
Z wszystkimi znaki danymi sobie.
Jako Bogu cześć Mu dali,
A witając zawołali
Z wielkiej radości:
3. Ach, witaj Zbawco z dawna żądany,
Cztery tysiące lat wyglądany
Na Ciebie króle, prorocy
Czekali, a Tyś tej nocy
Nam się objawił.
4. I my czekamy na Ciebie, Pana,
A skoro przyjdziesz na głos kapłana,
Padniemy na twarz przed Tobą,
Wierząc, żeś jest pod osłoną
Chleba i wina.
Pójdźmy wszyscy do stajenki,
Do Jezusa i Panienki,
Powitajmy Maleńkiego
I Maryję, Matkę Jego.
Witaj Jezu ukochany,
Od patriarchów czekany,
Od proroków ogłoszony,
Od narodów upragniony.
Witaj, Dziecineczko w żłobie,
Wyznajemy Boga w Tobie,
Coś się narodził tej nocy,
Byś nas wyrwał z czarta mocy.
Witaj, Jezu nam zjawiony,
Witaj dwakroć narodzony,
Raz z Ojca przed wieków wiekiem,
A teraz z Matki człowiekiem.
Któż to słyszał takie dziwy?
Tyś człowiek i Bóg prawdziwy,
Ty łączysz w Boskiej Osobie
Dwie natury różne sobie.
- W górę serca i czoła! Pieśń zabrzmiała wesoła,
- i po ziemi rozlega się całej.
- Oto Jezus maleńki, pośród lichej stajenki,
- zstąpił do nas z niebieskiej Swej chwały
- Radość bije w przestrzenie, czuje każde stworzenie,
- jaka dana mu z niebios pociecha;
- Wie, że Boskie to Dziecię do każdego na świecie
- z łona matki się słodko uśmiecha.
- Lecz spójrz Boska Dziecino, oto z ócz nam łzy płyną
- i przez łzy się modlimy do Ciebie;
- Niech ta gwiazda, co płonie w chwały Twojej koronie
- i nam także zabłyśnie na niebie.
- Niech ta gwiazda, co płonie w chwały Twojej koronie
- I nam także zabłyśnie na niebie!
- Niech jej promyk, co świeci wśród burzliwej zamieci
- i nam ulgę przyniesie w niedoli;
- Niechaj w polskiej krainie raz pieśń taka popłynie:
- “Pokój ludziom, co dobrej są woli!”